Yine yağmurları yarıp gelsen bir akşam...
Aynı ilk günkü gibi...
Belki yağmurlara kızmazdım o zaman...
Onun değerini bilemedim ya...
Bulutlar sanki bana küfrediyor bazen...
Haklılar...
Şimdi Koluma bir yalnızlık takmışım kayboluyorum sokaklarda...
Aç köpekler gibi arkamda dolaşıyor sensizlik...
Bir düşsem...
Ah bir pes etsem...
Beni yiyip bitirecek...
Vaktim azalıyor mu dersin...
Dert etme...
Sen başka şehirde zaten bunları göremezsin...
Sadece ufak bir ışığı görünür sokağın...
Gittikçe kararır ben ve yalnızlığım...
Ağzımda bir sokak dolusu küfürle...
Yağmur gibi boşluğa yağarım...
Gider Intihara meyillenir gönlüm...
Dur diyen olmayacak bilirim..
Sıfırdan başlar mıyım bilmem...
Ama ben bu hayatın anasını satarım!
Geçirdiğimiz kısa zamanda aklımda kalan bi gülümsemen oldu.
Ve de şarkılarla birleşince gülümsemen...
tuhaf bir his uyandırıyor ben de...
Yalanlarla çevrili dünyada tek gerçeğe bu kadar uzak olduğumu anlayınca bir acı saplanıyor...
Geceler böyle geçiyor...geçiyor...
Hayalinle sevinip , gerçeğinle acı çekerek...
Morfin etkisi yaratan on binlerce şey olmasa beynimde acıdan geberebilirim. Bu acı zayıf bedenimden bütün yaşama sevincimi alabilir...
Zihnimin bir köşesinde oturuyorsun. Genelde Geceleri ortaya çıkıyorsun. Bana şizofren duygular yaşatıyorsun. Olmuyor böyle! Yanımda olmayacaksan zihnime niye bulaştın ki..!
Yalnızlıktan korkulur mu ?
Bilmiyorum...
Eğer kronikleşmişse...
Tedavisi yoktur...
Ama ben...
Bir çare aradım...
Attım duygularımı denize...
Irili ufaklı kelimeler topladım...
Çare bu olur sandım...
Ama...
Hangi kelime yalnızlığı anlatabilir ki..
Bu illet nasıl geçer ?
Geçmiyor işte...
Karanlıkta yanındakini bile göremezsin ya...
Bir kroniğin bütün günü karanlıktır...
Arada bir ışığı kovalar...
O da hayaldir...
Ondan sonra neye tutunabildiniz ki...
Yada her tutunduğunuz elinizde kalmadı mı ?
Arayışlar , kaçışlar , bekleyişler...
Kimi değiştirebildi yaşam tarzını...
Kimi kaldı bok gibi hiçliğin ortasında...
Tutunmayın birşeye arkadaş...
Bırakın şu hayatı kendi haline...
Belki kalpsizlerin içinde açan nadir bir çiçektim...
Tek tek yapraklarımı koparıp test ettiler beni...
Seviyor-sevmiyor...
Halbuki ben bütünken güzel severdim...
Şimdi hangi yağmur diriltir...
Tutam tutam döktüğün...
Üstüne bastığın beni...
Keşke kökümden sökseydin...
Bu kadar acıtmazdı belki...
Yağmur bir makyajdır bazen ağlarken...
Yağmur bir ilaçtır bazen sevdiğin yanındayken...
Yağmur bir yanlızlıktır bazen penceredeki damlaları sayarken...
